 |
| Η φωτογραφία συνδέεται άμεσα με την εποχή που γράφτηκε αυτός ο στίχος... Κάπου στο 2001 |
Στίχοι: Νίκος Γραμμάτος
Ήταν απόγευμα και πήρες εσύ
σε ένιωσα μέσα μου για άλλη μια στιγμή
άκουσα καμπάνες να χτυπούν μέχρι που εμφανίστηκες
και τότε η καρδιά ράγισε από αγάπη.
Ήταν το φως το Ήλιου που σ' έκανε να λάμπεις
το φως της αγάπης που αντίκριζε εμένα
κι όταν σε ένιωσα στην αγκαλιά μου πάγωσα ξανά
και σου υποσχέθηκα πως δεν θα ξανακλάψεις
Ένιωσα το κορμί μου να σπάει
την καρδιά να ραγίζει ξανά
την θλίψη να φεύγει από μένα
και αγάπη να έρχεται πάλι
Όσο κι αν θέλεις να προσπεράσεις
όσο κι αν βρίσκεσαι αλλού
στιγμές που πέρασες ποτέ δεν θα ξεχάσεις
και εμένα θα ζητάς στο φως του μεσημεριού.
Για πάντα θα ζητάς να δεις την ματιά μου
στης νύχτας το σκοτάδι θα χάνεσαι ξανά
κι όταν θα είμαι μακριά σου
δεν θα μπορείς να ανασάνεις και η θλίψη θα έρχεται ξανά.
Μην πάψεις ποτέ να αγαπάς
στην μνήμη σου θα είμαι κι αυτό μην το ξεχνάς.
Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα λείπει
πάντα θα χάνεσαι στην μνήμη της καρδιάς
πάντα θα ζεις χωρίς να ξέρεις
κι αύριο πάλι θα ξεχνάς.
