10/3/2014
Στίχοι: Νίκος Γραμμάτος
Είναι αυτή που αναστατώνει όλη την πλάση
Που έχει την λάμψη αυτή την καθαρή
Αυτή που πέρασε και τώρα έχει ξεχάσει
Όλα όσα ζήσαμε μια μέρα στην βροχή
Είναι αυτή που έχει αγγίξει τις χορδές μου
αναστατώνει όνειρα, εικόνες και ψυχή
Αυτή που άντεξε τις πιο φρικτές κραυγές μου
Που καρτερούσε κάθε μέρα εμένα να με δει
Η θύελλα μέσα μου
οργώνει και θερίζει
Η θύελλα μέσα μου
γλεντάει το κορμί
Σαν ναυαγό σε ένα
νησάκι με σκορπίζει
Μ’ αφήνει μόνο μου
για πάντα στην σιωπή
Είναι αυτή που έχει κλέψει τα κλειδιά μου
Αυτά που ανοίγουνε στην μέση την καρδιά
Αυτή με πέταξε μια νύχτα στα σκαλιά μου
Που μου ξερίζωσε τα όνειρα αυτά τα δυνατά
Είναι η αιτία για όσα λόγια έχω γράψει
Η αφορμή που έγινε η τέχνη μου ζωή
Της το χρωστάω και περιμένω να περάσει
Όσο θα ζω, θα καρτερώ … της το έχω πει.
