Η νυχτιά έκανε εμφάνιση πάλι
δίπλα στα πόδια μου άδειο μπουκάλι
η θλίψη στα μάτια κοιτάζει
γελάει, σωπαίνει, χλευάζει
φωνάζει πως πάλι θα έρθει κοντά
χιλιόμετρα είναι μακριά
Σαν χαμένο κορμί παγώνω ιδρώνω
απ' την μοίρα αυτή δεν γλιτώνω
μην ακούς, τους χτύπους τους ψίθυρους
ανόητους τρελούς...
Στα μάτια η θλίψη κοιτάζει
συνέχεια όλους τρομάζει
και μας δικάζει...
τα δάκρια να πέφτουν χαλάζι
Ετοιμάσου να χαθείς
μια πόρτα ακόμα κλειστή θα βρεις
